Другі пакой – “Беларуская хатка”.
Я запрашаю вас зайсцi ў хату, якой яна была яшчэ не так даўно, а часам сустракаецца і зараз. Выгляд яе для кожнай мясцовасцi быў розны. Але найбольш тыповы быў такi: ля ўвахода, каля дзвярэй, размяшчаўся гаспадарчы вугал або, як яго называлi, бабiн кут. Тут былi розныя гаспадарчыя рэчы. Над лавай на сцяне вiсела кухонная палiца з посудам. Справа ад уваходу размяшчалася печ. У куце каля печы знаходзiўся качарыжнiк. Каля вугла печызнаходзiўся канёвы стоўб, што служыў апорай для спальнага памосту. Тут ляжаў напханы сенам цi саломай сяннiк, падушкi, посцiлкi. Уздоўж сцен, амаль па ўсёй даўжынi стаялi лавы. Перад лаўкамi стол, засланы абрусам, на якiм звычайна пакiдалi хлеб, прыкрыты ручнiком. За абедам у буднi дзень абрус здымалi, а месцы займалі ў пэўнай паслядоўнасцi: на покуцi – гаспадар дома, за iм - па старшынству. Покуць або чырвоны кут – найбольш шаноўнае месца ў хаце. Яна выконвала важную ролю ў паўсядзённых звычаях і абрадах. На покуцi развешвалi абразы, убраныя ручнiкамi.
Асаблівым гонарам нашага музея з’яўляецца ручнік, якому больш за 100 гадоў. Гэта не проста ручнік, а вясельны ручнік. Кожная вышыўка на ім мае свой сімвалічны сэнс. Гэта цэлая шыфроўка з пажаданнямі маладым шчасця і долі. І адначасова абярэг ад злога вока. На вясельным ручніку абавязкова вышывалі традыцыйны вясельны сімвал - кветкі жыцця, якія растуць з вазы-чашы. Гэта значыць, што бацькі жадаюць маладым, каб іх дом быў поўнай чашай. Па баках абавязкова вышываюцца кветкі альбо мужчынскія ці жаночыя фігуры. А знізу ручніка вышывалі яшчэ адну паласу. Яна магла складацца з каласкоў, козачак, дзіцячых фігурак: пажаданне маладым поспехаў у рабоце, багатай гаспадаркі, працягу роду.
разгарнуць » / « згарнуць